Το Λεονάρισσο είναι κτισµένο πάνω σε οροπέδιο σε υψόµετρο 140 µέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας επί του κύριου δρόµου Αµµοχώστου – Αποστόλου Ανδρέα. Υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων και τούτο καταµαρτυρούν οι αρχαίοι οικισµοί που το περιβάλλουν όπως τα Κουτσοπέτρικα, το Περιστεφάνι, ο Τενιός, η Ταρµασός κ.ά.

Το όνοµά του προήλθε κατά κύρια εκδοχή από τις λέξεις Λέων και Άρσος, Λέοντος άρσος, Λεονάρσος, Λεονάρισσος και αναφέρεται σε όλους τους παλιούς χάρτες. Κύρια ασχολία των κατοίκων υπήρξε η γεωργία και η κτηνοτροφία και, κατά τα νεότερα χρόνια, η καπνοκαλλιέργεια, τα εσπεριδοειδή και η λαχανοκαλλιέργεια. Τα ελληνικά γράµµατα άρχισαν να διδάσκονται οργανωµένα από το 1750. Στο Λεονάρισσο λειτούργησε το πρώτο Κωµοδικείο της Ν.Α. Καρπασίας το 1883, ο πρώτος περιφερειακός αστυνοµικός σταθµός το 1890 και το πρώτο περιφερειακό ταχυδροµείο το 1836 και ο µοναδικός κτηνιατρικός σταθµός της επαρχίας το 1955. Μεγάλη ήταν η συµβολή των κατοίκων του στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ καθώς και στους µεγάλους αγώνες του Έθνους. Ένας σηµαντικός αριθµός κατατάσσονται εθελοντές στον Α’ και Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Ο πληθυσµός του χωριού είχε κατά καιρούς µεγάλες αυξοµειώσεις. Το 1946 αναφέρονται 1.027 κάτοικοι, ενώ τον Απρίλιο του 1973, 617 κάτοικοι. Τον Οκτώβριο του 1974 ο Ερυθρός Σταυρός καταγράφει 445 εγκλωβισµένους. Σταδιακά οι Τούρκοι τους έδιωξαν όλους. Ο κινηµατογράφος, το ελαιοτριβείο, οι αλευρόµυλοι, οι µικρές ταβέρνες και τα καφενεδάκια, όπως και τα λεωφορεία του χωριού, που το συνέδεαν µε τα αστικά κέντρα, έκαναν τη ζωή των κατοίκων του εύκολη και ευχάριστη. Κύρια εκκλησία του χωριού είναι ο Άγιος ∆ηµήτριος µε τη µεγαλύτερη εµποροπανήγυρη της επαρχίας. Από εδώ ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1931 η εξέγερση των Κυπρίων, τα γνωστά Οκτωβριανά του ‘31. Άλλα παρεκκλήσια είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Άγιος Αντώνιος.