Η Ακανθού είναι ένας χαρισµατικός τόπος στη βόρεια πλαγιά του Πενταδακτύλου που συνδυάζει βουνό, κάµπο και θάλασσα µε σπάνιες οµορφιές. Τα πολλά, µικρά ποτάµια, οι εµπλουτιστικοί υδατοφράκτες, η ιδιαίτερη βιοποικιλότητα και το λιµάνι µε τις ψαρόβαρκες κάνουν την Ακανθού έναν ξεχωριστό παραγωγικό, αγροτικό ∆ήµο.

Οι χιλιάδες λιόδεντρα και χαρουπιές, και ανάµεσα τους σιτηρά και περβόλια λαχανικών µε χρήση χαµηλών θερµοκηπίων, ανάµεσά τους µαρτυρούν την έντονη, οργανωµένη και πλούσια γεωργική δραστηριότητα της Ακανθούς. Καύχηµα κι ευλογία της Ακανθούς αποτελεί η επιβλητική εκκλησία του Χρυσοσώτηρα, ένα κόσµηµα για την Ακανθού αλλά και παγκύπριο προσκύνηµα. Σήµερα, δυστυχώς, µετατράπηκε σε τζαµί. Στην εκκλησία του Σωτήρος ανήκουν άλλα 22 εξωκκλήσια που τα µετέτρεψαν οι έποικοι σε στάβλους, αποθήκες, γκαλερύ. Η θαυµατουργή εικόνα του Χρυσοσώτηρα βρίσκεται τα τελευταία 7 χρόνια, µαζί µε άλλες εικόνες, στον ναό του Αγίου Μάµα στην κατεχόµενη Μόρφου. Σήµερα η Ακανθού έκτισε νέα, µικρότερη εκκλησία στο όνοµα του Χρυσοσώτηρα στην Ορόκλινη, οµοίωµα της πρώτης. Γιορτάζει στις 6 Αυγούστου. Το όνοµα του χωριού, σύµφωνα µε έναν µύθο, προέρχεται από το όνοµα µιας κοπέλας, της Ανθούσας, τον καιρό των Σαρακηνών. Σύµφωνα µε τον µύθο, επειδή πειρατές επρόκειτο να κλέψουν τη νύµφη, αυτή κρύφτηκε για να γλυτώσει κάτω από µια αγκαθιά κοντά στο σηµερινό χωριό. Από την αγκαθιά και την Ανθούσα, προήλθε η λέξη Αγκανθούσα που έπειτα έγινε Ακανθού. Αρχαίες πόλεις µαρτυρούν την ελληνικότητα και την πολιτιστική κληρονοµιά αιώνων όπως: Μακαρία, Κάστρος, Αφροδίσιο, Λιαστρικά, Αρκόσυκο, Πέργαµος µε εκκλησία του 11ου αιώνα, Ψαρούτα, Νιάτη, Αργείων Ακτή κ.ά. Οι κάτοικοι είχαν µεγάλη έφεση στα γράµµατα (δασκάλοι, γιατροί, δικηγόροι κ.ά.), και υπήρξαν πάντα πρωτοπόροι, δηµιουργικοί και υποδειγµατικοί πατριώτες, σε όλα τα καλέσµατα της πατρίδας. Ο ∆ήµος Ακανθούς ιδρύθηκε το 1908. Σε πληθυσµό είναι ο µικρότερος από τους 9 κατεχόµενους ∆ήµους µε 2.000 περίπου κατοίκους. Άλλοι τόσοι κάτοικοι ζουν στο Λονδίνο, στην Ελλάδα κι αλλού. Σε έκταση είναι ο µεγαλύτερος δήµος της Κύπρου µε περίπου 78 τετραγωνικά χιλιόµετρα και µε παραγωγή σε προϊόντα όπως, λάδι, χαρούπια, τυριά, λαχανικά κ.ά. Στα 66 χρόνια παρουσίας του ∆ήµου Ακανθούς (µέχρι το 1974) όλοι οι ∆ήµαρχοι αντιµετώπισαν τα προβλήµατα της κοινότητας µε σύνεση και αίσθηµα ευθύνης. Η παρουσία του ∆ήµου συνέβαλε αποφασιστικά στη δηµιουργία κοινοφελών έργων όπως, ύδρευση, ηλεκτροφωτισµό, καθαριότητα, κτίσιµο νέου ∆ηµοτικού Μεγάρου και δηµοτικής αγοράς, κτίσιµο νέου δηµοτικού σχολείου, ασφαλτόστρωση, κατασκευή δρόµων, λειτουργία σφαγείου, κατασκευή αρδευτικού και αποχετευτικού συστήµατος οµβρίων υδάτων κ.ά. Σηµερινή ∆ήµαρχος είναι η κα Ελένη Χατζηµιχαήλ. Με τον ξεριζωµό του ’74 και τη διασπορά των κατοίκων, ο ∆ήµος στερείται τα πάντα. Πλούτο, χώρο και τον κοινωνικό του ιστό. Ο ∆ήµος Ακανθούς επικεντρώνεται στη διαφώτιση, τη συντήρηση της µνήµης, την καταγραφή των πολιτιστικών, ιστορικών στοιχείων και τη σφυρηλάτηση του κοινωνικού ιστού των ∆ηµοτών του. Για τα Λαογραφικά – Επιστηµονικά της Συνέδρια (10 συνολικά), η Ακανθού βραβεύτηκε από την Ακαδηµία Αθηνών. Η Ακανθού κατοικείται σήµερα από εποίκους. ∆υστυχώς έχουν καταστραφεί τα περισσότερα σπίτια, καθώς και παραγωγικές, γεωργικές και κτηνοτροφικές µονάδες

Οι χιλιάδες λιόδεντρα και χαρουπιές, και ανάµεσα τους σιτηρά και περβόλια λαχανικών µε χρήση χαµηλών θερµοκηπίων, ανάµεσά τους µαρτυρούν την έντονη, οργανωµένη και πλούσια γεωργική δραστηριότητα της Ακανθούς. Καύχηµα κι ευλογία της Ακανθούς αποτελεί η επιβλητική εκκλησία του Χρυσοσώτηρα, ένα κόσµηµα για την Ακανθού αλλά και παγκύπριο προσκύνηµα. Σήµερα, δυστυχώς, µετατράπηκε σε τζαµί. Στην εκκλησία του Σωτήρος ανήκουν άλλα 22 εξωκκλήσια που τα µετέτρεψαν οι έποικοι σε στάβλους, αποθήκες, γκαλερύ. Η θαυµατουργή εικόνα του Χρυσοσώτηρα βρίσκεται τα τελευταία 7 χρόνια, µαζί µε άλλες εικόνες, στον ναό του Αγίου Μάµα στην κατεχόµενη Μόρφου. Σήµερα η Ακανθού έκτισε νέα, µικρότερη εκκλησία στο όνοµα του Χρυσοσώτηρα στην Ορόκλινη, οµοίωµα της πρώτης. Γιορτάζει στις 6 Αυγούστου. Το όνοµα του χωριού, σύµφωνα µε έναν µύθο, προέρχεται από το όνοµα µιας κοπέλας, της Ανθούσας, τον καιρό των Σαρακηνών. Σύµφωνα µε τον µύθο, επειδή πειρατές επρόκειτο να κλέψουν τη νύµφη, αυτή κρύφτηκε για να γλυτώσει κάτω από µια αγκαθιά κοντά στο σηµερινό χωριό. Από την αγκαθιά και την Ανθούσα, προήλθε η λέξη Αγκανθούσα που έπειτα έγινε Ακανθού. Αρχαίες πόλεις µαρτυρούν την ελληνικότητα και την πολιτιστική κληρονοµιά αιώνων όπως: Μακαρία, Κάστρος, Αφροδίσιο, Λιαστρικά, Αρκόσυκο, Πέργαµος µε εκκλησία του 11ου αιώνα, Ψαρούτα, Νιάτη, Αργείων Ακτή κ.ά. Οι κάτοικοι είχαν µεγάλη έφεση στα γράµµατα (δασκάλοι, γιατροί, δικηγόροι κ.ά.), και υπήρξαν πάντα πρωτοπόροι, δηµιουργικοί και υποδειγµατικοί πατριώτες, σε όλα τα καλέσµατα της πατρίδας. Ο ∆ήµος Ακανθούς ιδρύθηκε το 1908. Σε πληθυσµό είναι ο µικρότερος από τους 9 κατεχόµενους ∆ήµους µε 2.000 περίπου κατοίκους. Άλλοι τόσοι κάτοικοι ζουν στο Λονδίνο, στην Ελλάδα κι αλλού. Σε έκταση είναι ο µεγαλύτερος δήµος της Κύπρου µε περίπου 78 τετραγωνικά χιλιόµετρα και µε παραγωγή σε προϊόντα όπως, λάδι, χαρούπια, τυριά, λαχανικά κ.ά. Στα 66 χρόνια παρουσίας του ∆ήµου Ακανθούς (µέχρι το 1974) όλοι οι ∆ήµαρχοι αντιµετώπισαν τα προβλήµατα της κοινότητας µε σύνεση και αίσθηµα ευθύνης. Η παρουσία του ∆ήµου συνέβαλε αποφασιστικά στη δηµιουργία κοινοφελών έργων όπως, ύδρευση, ηλεκτροφωτισµό, καθαριότητα, κτίσιµο νέου ∆ηµοτικού Μεγάρου και δηµοτικής αγοράς, κτίσιµο νέου δηµοτικού σχολείου, ασφαλτόστρωση, κατασκευή δρόµων, λειτουργία σφαγείου, κατασκευή αρδευτικού και αποχετευτικού συστήµατος οµβρίων υδάτων κ.ά. Σηµερινή ∆ήµαρχος είναι η κα Ελένη Χατζηµιχαήλ. Με τον ξεριζωµό του ’74 και τη διασπορά των κατοίκων, ο ∆ήµος στερείται τα πάντα. Πλούτο, χώρο και τον κοινωνικό του ιστό. Ο ∆ήµος Ακανθούς επικεντρώνεται στη διαφώτιση, τη συντήρηση της µνήµης, την καταγραφή των πολιτιστικών, ιστορικών στοιχείων και τη σφυρηλάτηση του κοινωνικού ιστού των ∆ηµοτών του. Για τα Λαογραφικά – Επιστηµονικά της Συνέδρια (10 συνολικά), η Ακανθού βραβεύτηκε από την Ακαδηµία Αθηνών. Η Ακανθού κατοικείται σήµερα από εποίκους. ∆υστυχώς έχουν καταστραφεί τα περισσότερα σπίτια, καθώς και παραγωγικές, γεωργικές και κτηνοτροφικές µονάδες