Ο Άγιος Γεώργιος Σπαθαρικού βρίσκεται στην επαρχία Αμμοχώστου, 18 χλμ. βορείως του Βαρωσιού. Γειτονεύει με: Αρναδί, Σπαθαρικό, Σύγκραση και Τρίκωμο. Ανατολικά ο κάμπος του εκτείνεται μέχρι τη θάλασσα του κόλπου Αμμοχώστου.

Πήρε το όνομά του από τον πολιούχο του μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Σε χάρτες των μεσαιωνικών χρόνων σημειώνεται ως San Zorzi. Το «Σπαθαρικού»ροστέθηκε εξαιτίας μιας εικόνας του αγίου που έφεραν στο χωριό οι κάτοικοι του Σπαθαρικού, όπως λέει μια παράδοση. Εκτός από την εκκλησία του αγίου Γεωργίου, υπάρχει και ξωκκλήσι της Παναγίας.

Ο πληθυσμός του χωριού ήταν ανέκαθεν αμιγώς ελληνικός. Στην πρώτη απογραφή (1881) είχε 183 κατοίκους και στην τελευταία (1973), 464.

Δημοτικό σχολείο πρωτολειτούργησε μονοδιδάσκαλο το 1889. Το 1955 έγινε διδιδάσκαλο. Το 1965 εγκαινιάστηκε το καινούριο σχολείο. Τα παιδιά μετά το δημοτικό φοιτούσαν στις σχολές Μέσης Εκπαίδευσης Αμμοχώστου, μερικά στην Ανωτέρα Αγγλική Σχολή Τρικώμου, το μετά το 1960 Γυμνάσιο Τρικώμου.

Ήταν γεωργοκτηνοτροφικό χωριό. Καλλιεργούνταν κυρίως σιτηρά και εκτρέφονταν πρόβατα. Υπήρχαν πολλά περιβόλια, όπου καλλιεργούνταν εσπεριδοειδή, πατάτες, αγκινάρες, μπάμιες, φασόλια, λουβιά, κολοκύθια και οι ξακουστοί ανανάδες του.

Κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1955 – 59 το Αρχηγείο του Τομέα Καρπασίας ήταν εγκατεστημένο στο σπίτι του Χρυσόστομου Ανδρέου, γενικού υπεύθυνου της ΕΟΚΑ στο χωριό.

Το 1956 συνελήφθησαν από τους Άγγλους και κλείστηκαν στα κρατητήρια Πύλας τα μέλη της ΕΟΚΑ Μιχάλης, Παναγιώτης και Γιάννης Πασχάλη, Ανδρέας και Στέλιος Λουκά, Χαράλαμπος Μάρκου και Πλουτής Ανδρέου.

Μετά την ανεξαρτησία το χωριό ηλεκτροδοτήθηκε, υδροδοτήθηκε, ασφαλτοστρώθηκε το οδικό δίκτυο και τοποθετήθηκε κοινοτικό τηλέφωνο.

Στο χωριό υπήρχαν μπακάλικα, καφενεία, ραφτάδικα, κουρεία  και δυο αθλητικά Σωματεία, η Αστραπή και ο Ονήσιλος.

Η συγκοινωνία με το Βαρώσι ήταν καθημερινή. Εταιρία λεωφορείων εξυπηρετούσε το χωριό και τα γειτονικά Αρναδί και Σπαθαρικό.

Κατά την βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974 έπεσαν για την Πατρίδα ο Χριστάκης Νικολάου στις 15.7.74 στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας, ο Μιχάλης Καραμανλής στις 14.8.74 στο Συγχαρί και ο Νίκος Νικολάου στις 16.8.74 στον Λιμνίτη. Ο Ματθαίος Ματθαίου  έπεσε για τη Δημοκρατία στις 15.7.74 στη μάχη του Προεδρικού.

Ο τουρκικός στρατός εισήλθε στο χωριό στις 16.8.1974. Οι περισσότεροι χωριανοί είχαν φύγει. Οι λίγοι που παρέμειναν, δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους στρατιώτες. Αυτοί ήταν οι Κυριάκος και Βαρβάρα Πόλεου, Χαμπής Αρτέμη, Ελένη Παναγιώτου, Χρίστος Τίκκος, Ανδρέας Χ΄΄Ανδρέου και Θέκλα Χριστοφόρου.  Ο  Γιακουμής  Ιακώβου, 14 χρόνων, εφονεύθη στο ξενοδοχείο Σαλαμίνια στο Βαρώσι από αεροπορικό βομβαρδισμό.

Οι Αϊγιωρκίτες παραμένουν από το 1974  πρόσφυγες και ζουν με τον πόθο του γυρισμού στην πατρική τους γη.