Το χωριό βρίσκεται στην πεδιάδα της Μεσαορίας, διοικητικά ανήκει στην επαρχία Αµµοχώστου και εκκλησιαστικά υπάγεται στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου. Όπως σηµειώνει ο Νέαρχος Κληρίδης, το όνοµά της είναι φράγκικο. Τη χέρσα γη που δεν µπορεί να καλλιεργηθεί, οι Κύπριοι τη λένε «καυκάλλαν», γη σκληρή σαν παξιµάδι και οι Γάλλοι τη λένε γκαστίνα.

Ο Κληρίδης εικάζει ότι το χωριό πρωτοκτίσθηκε στα χρόνια των Φράγκων, οι οποίοι έλεγαν το µέρος Γκαστίνα, και οι Κύπριοι πρόσθεσαν το «Α» στην αρχή και το έκαναν Αγκαστίνα. Η ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή της Αγκαστίνας µαρτυρείται από τη Μέση και Ύστερη Εποχή του Χαλκού (1900-1050 π.Χ.). Το 1962 το Τµήµα Αρχαιοτήτων ανέσκαψε στην τοποθεσία Βουνός, 2 χιλιόµετρα ανατολικά του χωριού τέσσερις προϊστορικούς τάφους κτερισµένους µε κυπρο-µυκηναϊκά αγγεία και άλλα, µε λευκό επίχρισµα και δακτυλιοειδή βάση. Στα χαρακτηριστικά αντικείµενα που βρέθηκαν περιλαµβάνονται ένας σφραγιδοκύλινδρος και πήλινο γυναικείο ειδώλιο. Η Αγκαστίνα, ήταν από τα λίγα χωριά της Μεσαορίας που διέθετε σχολείο από το 1887 και το οποίο κτίστηκε στην αυλή της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν κυρίως µε τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η Αγκαστίνα παρήγαγε δηµητριακά και βαµβάκι. Βρισκόταν δίπλα στον κυβερνητικό σιδηρόδροµο που λειτούργησε από το 1905 µέχρι το 1951. Στο χωριό λειτούργησε και ταχυδροµείο ήδη από την εποχή της Αγγλοκρατίας. Στην Αγκαστίνα υπάρχουν σήµερα τρεις εκκλησίες: της Αγίας Παρασκευής, η οποία είναι η κεντρική, του Αγίου Θεράποντος που είναι η κοιµητηριακή και το εξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου το οποίο µετά την τουρκική εισβολή του 1974 κατεδαφίστηκε.